من بیشتر از اینکه صبور باشم حسودم
به چی یا کی خیلی مهم نیست
من به هر اتفاقی که یه سمتش تو باشی
و طرف دیگش خودم نباشم حسودم
من ساعتای زیادی به عکسای تو خیره میشم
و به آدمایی نگاه میکنم که چقدر شبیه من نیستن
به لبایی که تو رو صدا میزنن
به گوشایی که از تو میشنون
به چشمایی که تو رو میبینن
و به این فکر میکنم که چقدر آرزو داشتم
تا همه اونا من بودم
آدما مرگ مشخصی دارن که حتما ازش بی خبرن اما من مطمئنم از حسادت دق میکنم :)
:: برچسبها:
دلنوشته غم فراق ,
|