
خداوندا
به رسم آن پرستوهای باران خورده ی تا بیکران در کوچ مارا هم
مست باران کن و ما را هم روشنایی بخش الهی چون اقاقیای
بی تاب شب باران ما را بی تاب شب باران ما را بی تاب خود گردان
خدایا چون شقایق ها که از شبنم هوای عشق میگیرد و چون گلهای نیلوفر
که بی پروانه میمیرند به ما هم عاشقی آموز الهی چون شب باران که میشوید
پر مرغان عاشق را بشوی از دل بشوی از دیده از پندار از گفتار از کردار
تمام آنچه نا زیباست
:: برچسبها:
دلنوشته غم فراق,
|